Απόφαση-σταθμός του Ανώτατου Δικαστηρίου της χώρας που ανοίγει τον δρόμο σε όποιον πολίτη υποστεί αποδεδειγμένα βλάβη στην υγεία του από εμβόλιο, να διεκδικήσει υλική αποζημίωση και ηθική αποκατάσταση από το Δημόσιο
Mία σημαντική απόφαση για ζητήματα αποζημίωσης από πιθανές παρενέργειες εμβολίων στην υγεία των πολιτών δημοσίευσε σήμερα το Συμβούλιο της Επικρατείας, ακολουθώντας την πάγια νομολογία, που έχει διαμορφωθεί από το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας.
Προϋπόθεση για τη δικαίωση του πολίτη είναι να είναι νόμιμος ο εμβολιασμός στο πλαίσιο προστασίας της δημόσιας υγείας, όπως συμβαίνει τώρα και με την Covid-19, καθώς βέβαια και να αποδεικνύεται αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ βλάβης και εμβολιασμού.
Συγκεκριμένα, το Α’ Τμήμα του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου με απόφασή του (622/2021) αποσαφηνίζει ότι ο πολίτης που ενδεχομένως παρουσιάσει προβλήματα υγείας από παρενέργειες των εμβολίων μπορεί να διεκδικήσει αποζημίωση με βάση τα άρθρα 4, 5 και 25 του συντάγματος αναλογικά και με όσα θεσπίζει και ο Αστικός Κώδικας (άρθρο 932).
Το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε το θέμα μετά από προσφυγή μητέρας, η οποία διεκδίκησε αποζημίωση μετά τον εμβολιασμό της κόρης της με το εμβόλιο MMR ΙΙ (τριδύναμο εμβόλιο ιλαράς, παρωτίτιδας και ερυθράς), η οποία παρουσίασε τη σπανιότατη ως ανεπιθύμητη παρενέργεια νόσο της πανεγκεφαλίτιδας, από την οποία και δυστυχώς κατέληξε.
Η μητέρα του προσέφυγε στα δικαστήρια και ζήτησε αποζημίωση για υλική και ηθική βλάβη της κόρης της, η οποία όμως, δυστυχώς πριν τα δικαστήρια τελειώσουν επεβίωσε. Το Διοικητικό Εφετείο κρίνοντας την υπόθεση δεν έλαβε υπόψη του όλες τις παραμέτρους της υπόθεσης και έτσι η απόφαση του (του Διοικητικού Εφετείου) αναιρέθηκε από το Συμβούλιο της Επικρατείας, κρίθηκε δηλαδή εσφαλμένη. Έτσι, θα κριθεί εκ νέου η υπόθεση στο πλαίσιο που θέτει το Ανώτατο Δικαστήριο σε εφαρμογή συγκεκριμένων συνταγματικών διατάξεων πάνω στις οποίες θεμελιώνεται δικαίωμα αποζημίωσης – υλικής και ηθικής – για όσους υφίστανται βλάβες από εμβόλια.
Στην απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας αναφέρεται επί λέξει:
«Σε περίπτωση, που επέλθει ευθέως βλάβη της υγείας προσώπου συνεπεία της συνταγματικώς θεμιτής και νομίμου πραγματοποιήσεως εμβολιασμού (δηλαδή εμβολιασμού διενεργούμενου με σκοπό την προστασία της δημόσιας υγείας συλλογικώς και ατομικώς και προβλεπόμενου από ειδική νομοθεσία, υιοθετούσα έγκυρα και τεκμηριωμένα επιστημονικά, ιατρικά και επιδημιολογικά πορίσματα στον αντίστοιχο τομέα, με δυνατότητα εξαιρέσεως από αυτόν σε ειδικές ατομικές περιπτώσεις, για τις οποίες αυτός αντενδείκνυται), ήτοι βλάβη, μη οφειλομένη σε παρεμβαλλόμενη παράνομη πράξη ή παράλειψη (όπως πχ χορήγηση ελαττωματικού ή ακαταλλήλου σκευάσματος ή πλημμέλειες κατά την διενέργεια του εμβολιασμού), ανακύπτει ευθέως εκ του άρθρου 4 παρ. 5 σε συνδυασμό και με το άρθρο 25 παρ. 4 του Συντάγματος ευθύνη του κράτους προς εύλογη αποκατάσταση της ζημίας του παθόντος, υπό την έννοια της αποκαταστάσεως τόσο της τυχόν υλικής όσον και, κατ’ ανάλογη εφαρμογή του άρθρου 932 ΑΚ, της ηθικής βλάβης του».
Μάλιστα, το ΣτΕ σημειώνει ότι στις επίμαχες περιπτώσεις «η προκαλούμενη από την πραγματοποίηση του εμβολιασμού βλάβη συνιστά υπέρμετρη θυσία για τον παθόντα (βλάβη υγείας και προσβολή προσωπικότητος), χάριν του συμφέροντος του κοινωνικού συνόλου».
