Της Σωσώς Χονδρογιάννη
Έχοντας συμπληρώσει περίπου έναν χρόνο από την πανδημία της COVID-19 που έχει πλήξει τόσο σε υγειονομικό όσο και οικονομικό επίπεδο τη χώρα μας, κανείς δεν θα μπορούσε πέρυσι τέτοιο καιρό να υπολογίσει τη διάρκεια της μάχης με τον «αόρατο εχθρό».
Μια μάχη, την οποία καλούνται εδώ και σχεδόν δώδεκα μήνες να φέρουν εις πέρας οι υγειονομικοί φορείς μαζί με τον κρατικό μηχανισμό (ελληνική πολιτεία, υπουργείο Υγείας, ΕΟΔΥ κ.ά.). Πόσο έτοιμο, ωστόσο, ήταν το Εθνικό Σύστημα Υγείας για να ανταποκριθεί σε αυτό τον δύσκολο «μαραθώνιο»;
Σήμερα, υπό το νέο σφοδρό κύμα έξαρσης του κορωνοϊού που πλήττει κυρίως την Αττική των περίπου 4,5 εκατομμυρίων κατοίκων και κατ’ επέκταση τα νοσοκομεία, η απάντηση μπορεί να δοθεί εύκολα παρατηρώντας κανείς την αφόρητη πίεση που δέχονται τα νοσηλευτικά ιδρύματα του Λεκανοπεδίου. Με τις κλίνες ΜΕΘ Covid-19 σχεδόν πλήρεις (ποσοστό που ξεπερνά το 90%), το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό να βρίσκεται στα όρια του και τις αντοχές των ανθρώπων στον τομέα της Υγείας να δοκιμάζονται εκ νέου μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, η ανησυχία και οι προβληματισμοί κυριαρχούν.
Μία από τις πολλές παθογένειες που έφερε στο φως η πανδημία του νέου κορωνοϊού είναι η επιβεβαίωση ότι κανένα κράτος, ειδικότερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν είχε προετοιμαστεί κατάλληλα για μια μάχη διαρκείας σε υγειονομικό επίπεδο. Ακόμα και χώρες με ισχυρά συστήματα Υγείας, όπως η Γερμανία, το Βέλγιο, η Ισπανία, η Γαλλία και η Ιταλία (κυρίως στο βορρά) δοκιμάστηκαν και συνεχίζουν να βρίσκονται υπό πίεση. Παρόμοια εικόνα και στην Ελλάδα.
Η απροθυμία των ηγεσιών των κρατών-μελών της Ε.Ε. να επενδύσουν τα προηγούμενα χρόνια στα Εθνικά Συστήματα Υγείας τους, ενδεχομένως να αποτελεί και έναν από τους βασικότερους λόγους -αν όχι τον κύριο- που η πανδημία την οποία βιώνουμε έχει αφήσει ένα έντονο αποτύπωμα με πολλές «ανοικτές πληγές».
Ωστόσο, σε αυτό το «μαύρο τοπίο» που παλεύουν άπαντες να εκλείψει, αναδείχθηκε και ένας μεγάλος πρωταγωνιστής και σύμμαχος της ανθρωπότητας. Κι αυτός δεν είναι άλλος από την ιατρική επιστήμη, η οποία συνεπικουρούμενη από την τεχνολογία, θριάμβευσαν αυτούς τους δύσκολους μήνες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το σπριντ της επιστημονικής κοινότητας προκειμένου να βρεθεί το «όπλο» απέναντι σε αυτόν τον αόρατο και επίμονο εχθρό. Περίπου πριν από έναν χρόνο, κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει με βεβαιότητα το χρονικό διάστημα που απαιτείται για την παραγωγή του εμβολίου που θα αντιμετωπίσει την πανδημία της Covid-19. Σήμερα, τουλάχιστον πέντε εμβόλια (Pfizer-BioNTech, Moderna, AstraZeneca, Sputnik V, Johnson & Johnson) βρίσκονται διαθέσιμα και αποτελούν το κύριο «ανάχωμα» στον υγειονομικό πόλεμο.
O Γιουβάλ Νώε Χαράρι, γνωστός Ισραηλινός ιστορικός, με ανάλυση του στους “Financial Times” για τον ένα χρόνο της πανδημίας Covid-19, περιέγραψε όσο καλύτερα γίνεται αυτή τη μάχη, σημειώνοντας μεταξύ άλλων: «Στον πόλεμο μεταξύ ανθρώπων και παθογόνων ουδέποτε στο παρελθόν υπήρξαν τόσο ισχυροί οι άνθρωποι».
Σε αυτό το άδηλο μέλλον, λοιπόν, που άπαντες θα κληθούμε να διαχειριστούμε δύσκολες καταστάσεις σε πολλά επίπεδα, ξεπερνώντας σταδιακά μια μάχη που σήμερα μοιάζει με έναν επίπονο «μαραθώνιο», οι πολιτικές ηγεσίες και οι εκάστοτε κυβερνώντες -μεταξύ αυτών και στη χώρα μας- οφείλουν να επενδύσουν περισσότερα στα Εθνικά Συστήματα Υγείας τους, με ενίσχυση των νοσοκομείων μέσω προσλήψεων ιατρικού, νοσηλευτικού και παραϊατρικού προσωπικού, αλλά και αξιοποιώντας τα οφέλη που προσφέρονται μέσω των νέων τεχνολογιών.
* Η Σωσώ Χονδρογιάννη είναι δημοσιογράφος, με σπουδές ΜΑ in Digital Media, Communication and Journalism
